pęd

(botanika leśna, anatomia i morfologia roślin), część rośliny składająca się z łodygi oraz osadzonych na niej pąków, liści i organów generatywnych. Pędy roczne u roślin drzewiastych rozwijają się z pąków zimowych, wytworzonych w poprzednim roku. Przekształcone pędy rosnące poziomo lub ukośnie przy ziemi lub pod ziemią, o silnie wydłużonych międzywęźlach i zredukowanych liściach, łatwo wytwarzające korzenie przybyszowe nazywamy rozłogami (stolonami). Nie należy ich mylić z typowymi pędami, które przy zetknięciu z ziemią ulegają ukorzenieniu. Są to tzw. naturalne odkłady. U niektórych przedstawicieli roślin drzewiastych, obok pędów trwałych wytwarzane są także pędy zielne (bez pąków), opadające jesienią wraz z liśćmi, np. u cypryśnika i borówki czarnej. Wyróżniamy następujące kształty pędów jednorocznych: obłe (na przekroju poprzecznym okrągłe), obłe spłaszczone w węzłach (np. u jesionu), dwubocznie spłaszczone (np. u olszy zielonej), na przekroju poprzecznym – trójkątne (np. u olszy zielonej), czworokątne (np. u trzmieliny pospolitej), pięciokątne (np. u topól kanadyjskich). U niektórych gatunków łodygi mogą być pokryte warstewkami lub listewkami korkowymi (np. u niektórych trzmielin lub u wiązu polnego, albo klonu polnego).