plastyczność, lepkość i zwięzłość gleby

(Gleboznawstwo leśne), plastyczność gleby oznacza jej podatność do przyjmowania różnych kształtów i ich zachowania. Gleba sucha jest krucha i nie jest plastyczna, natomiast – wilgotna może utrzymać nowy nadany jej kształt. Plastyczne są gleby zawierające frakcje koloidalne i wilgotne, czyli gliniaste i ilaste, rzadziej pyłowe. Próchnica wpływa na wzrost plastyczności, ale w pewnych wypadkach może się przyczynić do jej obniżenia. Natomiast lepkość gleby lub inaczej jej przylepność to zdolność przylegania cząstek do innych przedmiotów. Jest silnie związana z uziarnieniem gleby i wilgotnością. Gleby suche i piaszczyste posiadają przylepność bliską zeru, natomiast wzrost zawartości frakcji ilastych oraz wilgotności zwiększają wyraźnie tę cechę. Zwięzłość gleby jest najczęściej definiowana jako opór, który ona stawia podczas jej rozcinana narzędziami, np. do uprawy. Opór ten jest uzależniony od tarcia na granicy gleba/narzędzie oraz od lepkości gleby.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Gleboznawstwo. 2006. Praca zbiorowa pod red. S. Zawadzkiego. PWRiL. Warszawa. wyd. IV.

Publikacje powiązane tematycznie

Słowiński K. Badania zwięzłości gleby elektrycznie napędzanym penetrometrem glebowym w otwartej szkółce leśnej. http://www.naszlas.pl/publikacje/1676