plombowanie ubytków wgłębnych

(Arborystyka, pielęgnowanie drzew), plombowanie było jedną z najczęściej stosowanych metod zabezpieczania dużych ubytków o charakterze ubytków kominowych. W Polsce do końca lat 60. XX w. z wnętrza ubytków usuwano rozłożone drewno (zgniliznę miękką i częściowo twardą), a następnie wypełniano je betonem, zaprawą wapienną, kamieniami lub cegłą. Po wprowadzeniu na rynek żywic syntetycznych ubytki zaczęto wypełniać piankami poliuretanowymi, które, jak wtedy oceniano, miały lepsze w porównaniu z betonem właściwości, szczególnie w zakresie uzupełniania trudno dostępnych przestrzeni. Już w latach 70. XX w. zaprzestano stosowania wypełnień, a doczyszczone twarde drewno zabezpieczano impregnatami – Xylamitem lub Imprexem z barwiącym na ciemno dodatkiem smoły sadowniczej lub związków bitumicznych.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Chachulski Z. 2009. Co dalej z chirurgią drzew? Drzewa, krzewy, park. Warszawa.

Publikacje powiązane tematycznie

Gregorová B. 2001. Dyskusyjne zagadnienia problematyki cięcia i pielęgnacji roślin drzewiastych w Republice Czeskiej. Uprawa i Ochrona Drzew, 7: 59–68.
Haller J. 1957. Tree care. The Macmillan Company, New York.
Siewniak M. 1986. Wymagania techniczne i jakościowe prac pielęgnacyjnych drzew oraz najczęściej popełniane błędy podczas ich wykonywania. Maszynopis. KULiD UR, Kraków: ss.19.
Szewczyk G. 2012. Arborystyka. Wybrane zagadnienia pielęgnacji drzew. Wydawnictwo UR w Krakowie.