podniebienie krótkie

(zoologia leśna, ssaki), podniebienie, którego tylny skraj kończy się równo z linią łączącą ostatnie zęby trzonowe (np. u wilka i lisa) lub przekracza tę linię nie dalej niż o 1/2 odległości między tymi zębami (np. u jenota). Cecha diagnostyczna przy rozpoznawaniu czaszek ssaków drapieżnych Carnivora. Krótkie podniebienie występuje u ssaków z rodziny psowatych Canidae i kotowatych Felidae.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Pucek Z. (red.) 1984. Klucz do oznaczania ssaków Polski. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.