półpustynia

(Gleboznawstwo leśne), obszary półpustynne występują głównie w strefach brzeżnych pustyń i są do nich w dużym stopniu podobne. Półpustynia cechuje się wybitnie suchym klimatem, występowaniem okresowych, słonych jezior i solnisk, rozrzedzoną pokrywą roślinną z przewagą suchorostów (kserofitów) i sukulentów (roślin gromadzących i przechowujących wodę), a także roślin efemerycznych, pojawiających się epizodycznie po opadach deszczu i szybko ginących. Półpustynia stanowi formację pośrednią pomiędzy strefami znanymi jako → pustynia i → step oraz jego suchą odmianą. Granica pomiędzy strefami półpustyni i suchego stepu jest płynna. Obie formacje wzajemnie się przenikają na dość szerokiej przestrzeni. W Europie południowo-wschodniej półpustynia występuje w otoczeniu Morza Kaspijskiego, głównie w regionie Astrachania i Kałmucji, sięgając do granicy rosyjsko-kazachskiej. Półpustynie zajmują wielkie obszary lądów w Azji Środkowej, w Afryce, w Ameryce oraz w Australii. Obszary półpustyń są pokryte płaszem specyficznych gleb, wykazanych hasłami → gleby Europy, wykaz jednostek głównych oraz → gleby Europy, wykaz jednostek szczegółowych półpustyni.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Gleby w środowisku przyrodniczym i krajobrazach Europy. 2013. Praca zbiorowa (red. S. Brożek). Wydawnictwo UR Kraków.

Publikacje powiązane tematycznie

Gleby w środowisku przyrodniczym i krajobrazach Europy. 2013. Praca zbiorowa (red. S. Brożek). Wydawnictwo UR Kraków.