Polska czerwona księga roślin

(Ochrona przyrody), Polska czerwona księga roślin opisuje taksony roślin naczyniowych, zagrożone wyginięciem na terenie Polski, ale również te, które już wyginęły. Opracowaniem objęte są paprotniki i rośliny nasienne występujące na terenie Polski, w jej obecnych granicach, w XIX i XX wieku. Pierwsze książkowe wydanie polskiej czerwonej księgi roślin ukazało się w 1993 r. Księga ta zawierała opisy 206 taksonów, w tym 34 wymarłych. Drugie wydanie ukazało się w 2001 r. i opisuje już 296 taksonów, co stanowi 15% wszystkich gatunków flory roślin naczyniowych Polski. Kolejne wydania księgi obejmują coraz bardziej obszerny wykaz gatunków, zbliżając jej zawartość do Czerwonej listy roślin i grzybów Polski, stanowiącej pełny rejestr gatunków zagrożonych wraz z ich klasyfikacją do odpowiednich kategorii zagrożenia. Obecnie w czerwonej księdze znajduje się 58% gatunków z czerwonej listy. Dla Polski, czerwoną księgę roślin opracowuje Instytut Botaniki im. W. Szafera Polskiej Akademii Nauk w Krakowie, przy współpracy z kilkudziesięcioma naukowcami za całej Polski. Aktualnie trwają prace nad wydaniem trzeciego wydania.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Marek Maciantowicz

Publikacje powiązane tematycznie

Kaźmierczakowa R., Zarzycki K. (red.) 1993. Polska czerwona księga roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, Kraków.
Kaźmierczakowa R., Zarzycki K. (red.) 2001. Polska czerwona księga roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, Kraków.