poziom trudności szlaku/trasy/ścieżki

(Turystyka), stopień skomplikowania obiektu rekreacyjno-wypoczynkowego definiowany z punktu widzenia osób niepełnosprawnych poruszających się na wózkach inwalidzkich. Wiąże się on z parametrami korytarzy szlaków/tras/ścieżek, w tym m.in.: szerokością i wysokością korytarzy, różnicą wysokości względnych pomiędzy punktem początku i końca wycieczki, przeszkodami terenowymi itd. Proponuje się trójstopniowy podział poziomu trudności szlaków/tras/ścieżek: łatwo dostępne, tj. w pełni dostosowane do potrzeb osób niepełnosprawnych, średnio dostępne, czyli częściowo dostępne dla osób niepełnosprawnych i trudno dostępne - bez udogodnień dla osób niepełnosprawnych. Z uwagi na fakt iż, poziom trudności jest miarą subiektywną, gdyż dla każdego turysty np. łatwo dostępna trasa może oznaczać co innego, nie jest wskazane jednoznaczne określanie poziomów trudności poszczególnych obiektów rekreacyjno-wypoczynkowych istniejących w terenie. O poziomach trudności należy natomiast pamiętać na etapie projektowania zagospodarowania turystycznego terenów leśnych. Szczegółwe zasady tworzenia obiektów łatwo dostępnych znajdują się w opracowaniu: Kacprzyk W., 2013, Las bez barier - obiekty terenowe, [w:] Turystyka w Lasach Państwowych, ORWLP w Bedoniu.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Wioletta Kacprzyk