(inżynieria leśna, drogownictwo leśne), to sposób ułożenia warstw nawierzchni w
korpus drogowy stosowany w przypadkach zalegania w podłożu drogowym gruntów ilastych i wykorzystania na nawierzchnie materiałów gruboziarnistych (tłucznia, kruszywa budowlanego), polegający na powierzchniowym ułożeniu warstwy odsączającej, a następnie układaniu warstw nawierzchni na szerokości jezdni z jednoczesnym usypywaniem poboczy z innego materiału (najczęściej może być ten sam materiał co na warstwę odsączającą).

ŹRÓDŁO (AUTOR)
Grzegorz Trzciński