Puszcza Bolimowska

(siedliskoznawstwo leśne), Puszcza Bolimowska leży w środkowej Polsce, na pograniczu województwa łódzkiego i mazowieckiego. Powierzchnia jej podawana w literaturze szacowana jest na 10-18 tys. ha. Obszar ten opisany jest miedzy innymi w publikacjach Zaręby (1986), Olaczka (1999), Jakubowskiej-Gabary i in.(2002), Herza (2011). Ogólne informacje o granicach tej puszczy podaje Herz (2011), według którego jest to obszar o długości 25 km (od Skierniewic w stronę Warszawy) i przeciętnej szerokości do 10 km, o powierzchni 10 tys. ha; położony między Nieborowem, Skierniewicami, Radziwiłłowem i Bolimowem. Za współczesny obszar Puszczy Bolimowskiej (inna możliwa do przyjęcia nazwa to Puszcza Rawska) należy uznać tereny dawnych puszcz Bolimowskiej, Wiskickiej i Korabiewskiej; teren określony przez miejscowości : Nieborów – Bolimów – Miedniewice - Żyrardów - Korabiewice - Wędrogów (przy trasie nr 8) – Kamion - obrzeża Skierniewic - Nieborów. Na obszarze P. Bolimowskiej jest kilka rezerwatów przyrody. Jej obszar pokrywa się w znacznej części z terenem Bolimowskiego Parku Krajobrazoweg (pow. ogólna 22063 ha, w tym 11993 ha (54%) lasów. oraz obszar Natura 2000 PLH 100028 Polany Puszczy Bolimowskie. Jest to obszar o dużych walorach przyrodniczych i krajobrazowych, bardzo istotny w krajobrazie zachodniego Mazowsza stanowiący ważny teren w korytarzu ekologicznym. W przedstawionych granicach jest to obszar o powierzchni około 35 tys. ha, z czego ponad 52% zajmują lasy. Na omawianym terenie większość lasów jest w zarządzie LP nadleśnictw: Skierniewice (obręb Skierniewice), Radziwiłłów i Grójec (obręb Skuły - (małe kompleksy w płd.-wch. części puszczy).