Puszcza Borecka

(lasy i leśnictwo), pozostałość Puszczy Galindzkiej, położona w północno-wschodniej Polsce i tworząca wraz z Lasami Skalskimi, Puszczą Romnicką i Augustowską zwarty kompleks leśny, który w XVII w. posiadał już wyraźnie zaznaczone granice (podobne do obecnych), obejmujące największy na Pojezierzu Ełckim kompleks leśny o powierzchni ok. 230 km. P.B. zajmuje wielogatunkowe siedliska grądowe nadleśnictw Borki i Czerwony Dwór. Od 1956 r. na terenie Puszczy znajduje się wolnościowe stado około 60 dzikich żubrów, a z innych rzadkich zwierząt występują tu wilki i rysie, a także 141 gatunków ptaków, w tym: dzięcioł białogrzbiety i średni, muchołówka mała, orzechówka, sikora uboga, żuraw, bielik, orlik krzykliwy, rybołów i bocian czarny.