rędzic

(Gleboznawstwo leśne), jest to poziom zawierający materiały węglanowe powstałe z pierwotnych skał węglanowych (wapienie, margle, dolomity, itp.) lub siarczanowych (gipsy), zawierający okruchy tych skał, o odczynie zasadowym (pH powyżej 7,0) i wysyceniu kompleksu sorpcyjnego zasadami (V) około 100%, stanowi ich zwietrzelinę i zalega na tych skałach. Termin rędzic jest nawiązaniem do tradycyjnego typu gleb w polskim gleboznawstwie, zastosowany pierwszy raz w Atlasie gleb leśnych Polski [2003], natomiast termin → rendzic dotyczacy poziomu → mollic, wprowadzono w WRB do określania jednostki niższego rzędu w Leptosols. Poziomy te nie są tożsame.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Gleby w środowisku przyrodniczym i krajobrazach Europy. 2013. Praca zbiorowa (red. S. Brożek). Wydawnictwo UR Kraków.
Brożek S., Zwydak M. 2003. Atlas gleb leśnych Polski. CILP.

Publikacje powiązane tematycznie

Gleby w środowisku przyrodniczym i krajobrazach Europy. 2013. Praca zbiorowa (red. S. Brożek). Wydawnictwo UR Kraków.
Brożek S., Zwydak M. 2003. Atlas gleb leśnych Polski. CILP.