rodzaje siedlisk naturalnych będące przedmiotem zainteresowania Wspólnoty

(prawo ochrony środowiska i polityka leśna), oznaczają te siedliska w obrębie terytorium, o którym mowa w art. 2 dyrektywy 92/43/EWG, które: - są zagrożone zanikiem w swoim naturalnym zasięgulub - mają niewielki zasięg naturalny w wyniku regresji lub z powodu ograniczonego obszaru występowania wynikajacego z jego wewnętrznych, przyrodniczych właściwościlub - stanowią wybitne przykłady typowych cech jednego lub więcej z siedmiu następujących regionów biogeograficznych: alpejskiego, atlantyckiego, borealnego, kontynentalnego, makaronezyjskiego, śródziemnomorskiego i panońskiego.Rodzaje te są wymienione lub mogą być wymienione w załączniku I dyrektywy 92/43/EWG.