rybitwa popielata

(zoologia leśna,ptaki), (łac. Sterna paradisaea, ang. Arctic Tern) ptak z rodziny Laridae (mewowate), rzędu Charadriiformes (siewkowe). Długość ciała 33-39 cm (w tym wydłużone sterówki 7-11,5 cm u dorosłych), rozpiętość skrzydeł 66-77 cm, masa ciała 87-145 g. Bardzo podobna do rybitwy rzecznej. Siedzący ptak ma krótsze nogi, bardziej zaokrągloną głowę i cały ciemnoczerwony dziób a końce sterówek wystają poza końce skrzydeł. W locie wierzch skrzydeł i cały spód ciała są jasnopopielate, tylko pod czarną czapeczką zaznacza się biały pas. Lotki I rzędu zakończone wąskim czarnym paskiem. W Polsce regularnie przelotna, czasem też się gnieździ. Zamieszkuje piaszczyste brzegi morskie. Gniazdo zakłada na ziemi. Gniazduje kolonijnie. W okresie V-VI składa 1-3 jaja, które wysiaduje samica na zmianę z samcem przez 20-24 dni. Zagniazdownik, pisklęta wykluwają się pokryte puchem i w razie niebezpieczeństwa są gotowe do opuszczenia gniazda. Wyprowadza jeden lęg w roku. Gatunek wędrowny, przeloty IV-V i VIII-IX, odbywa jedne z najdłuższych wędrówek spośród wszystkich ptaków, zimuje w Antarktyce. Pożywienie: drobne ryby, skorupiaki i owady. Gatunek objęty ochroną ścisłą i dodatkowym zakazem fotografowania, filmowania i obserwacji mogących powodować płoszenie lub niepokojenie.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Dariusz Graszka - Petrykowski

Publikacje powiązane tematycznie

Aulak W., Rowiński P. 2010. Tablice biologiczne kręgowców. Wydawnictwo SGGW, Warszawa.
Cramp S. (red.) 1977-1994. The Birds of the Western Palearctic. T. I-IX. Oxford University Press, Oxford
Svensson L. 2012. Ptaki. Przewodnik Collinsa. Multico, Warszawa
Tomiałojć L., Stawarczyk S. 2003. Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany. PTPP „pro Natura”, Wrocław