(
fitopatologia leśna), choroba powodowana przez Melampsora populea (Pers.) P. Karst. (dawniej
patogen znany pod nazwą Melampsora pinitorqua Rostr., Basidiomycota, Urediomycetes, Uredinales). Najgroźniejsza dla sosen do 12 roku życia. Porażeniu ulęgają tegoroczne, jeszcze rosnące pędy. Na nich na przełomie maja i czerwca pojawiają się najpierw czarne wypukłości (piknia), a potem bladobrunatne poduszeczki (ecja).
Pęd w miejscu porażenia zamiera, przegina się w dół i później powyżej chorej strefy wyprostowuje się. w ten sposób powstaje charakterystyczne zniekształcenie. Inne objawy to proliferacja pączkowania i tworzenie rozetowatych pędów z krótkimi igłami i niedorozwiniętymi paczkami głównymi. Niekiedy porażone pędy zamierają. Drugim gospodarzem są topole, na liściach których powstają brunatne uredia, a potem czarne telia. Po przezimowaniu
teliospory kiełkują w podstawki na których powstają zarodniki podstawkowe za pomocą których
patogen poraża tegoroczne pędy sosen. Ochrona: usuwanie topól oraz wszelkich odrostów pniakowych i korzeniowych z odległości do 300 m od upraw i szkółek, opryski preparatami chemicznymi sadzonek sosnowych w szkółce.

ŹRÓDŁO (AUTOR)
Mańka K., 2005. Fitopatologia Leśna. Wydanie VI zmienione i poprawione. PWRiL Warszawa Kowalski T., 1994. Skrętak sosny. Folder nr 9 z serii Choroby Drzew Lesnych. PWRiL, Poznań Instrukcja Ochrony Lasu, 2004. Państwowe Gospodarstwo Leśne lasy Państwowe, Warszawa