(
ochrona lasu),
złamanie drzewa lub jego konarów na skutek nadmiernego obciążenia korony mokrym lub zlodowaciałym śniegiem. Śniegołomy powstają często na skutek okiści. Szczególnie podatne na
śniegołom są drzewa o szerokich, grubogałęzistych koronach.
Ulistnienie (uiglenie) drzewa zwiększa znacznie powierzchnię, na której może się zatrzymać
śnieg, a tym samym zwiększa ciężar dźwigany przez konary (
gałęzie), w związku z czym częściej zdarzają się śniegołomy u drzew iglastych
niż u liściastych. Podczas opadów śniegu czy marznącego deszczu istotną rolę odgrywa
wiatr, który może spowodować boczne nachylenie drzewa, a ciężar opadu jego
złamanie. Dużo śniegołomów może powstać w niepielęgnowanych młodnikach, w których młode drzewa pod ciężarem korony (i opadu) nachylają i łamią się – przy okazji łamiąc sąsiednie drzewa.

ŹRÓDŁO (AUTOR)
W.Koehler, A.Jagielski; Ochrona lasu przed czynnikami natury nieozywionej; PWRiL; Warszawa 1952