sonda TDR

(mechanizacja prac leśnych), do gleby wprowadza się czujnik wykonany w kształcie 2 równoległych metalowych prętów. Jeden z końców czujnika łączy się za pomocą linii transmisyjnej (np. przewodu współosiowego) z generatorem impulsu elektromagnetycznego. Wywołany impulsem z generatora skok napięcia powoduje rozwinięcie się impulsu elektromagnetycznego, który biegnie linią transmisyjną w kierunku czujnika znajdującego się w glebie. Jego początek osiąga w czasie t1, zaś jego koniec w czasie t2. Część energii impulsu zostaje odbita na początku czujnika i część na jego końcu (powodem jest różnica impedancji). Mierzony jest czas dzielący momenty odbić impulsu od początku i od końca czujnika t2 - t1. Znając długość czujnika L oblicza się prędkość rozchodzenia się impulsu w glebie a następnie jej stałą dielektryczną K i w końcu wyznacza się skorelowaną z nią wilgotność objętościową. Pomiary wykonywane są bezpośrednio w warunkach terenowych, a wynik jest odczytywany na wyświetlaczu sondy.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Józef Walczyk

Publikacje powiązane tematycznie

Kormanek M., Walczyk M., Walczyk J. 2008. Wpływ obciążenia i liczby przejazdów ciągników zrywkowych na zmianę zwięzłości wybranych gleb leśnych. Sylvan, nr 10, 48 – 55. ISSN 0039-760.