(
ochrona lasu), stopień naturalnej (biologicznej) odporności będący wypadkową działania licznych czynników, np. pochodzenia nasion, składu gatunkowego, wieku i struktury drzewostanu, zasobności gleby, stosunków wodnych, warunków klimatycznych, poziomu skażeń przemysłowych, żeru owadów, chorób grzybowych i in. W praktyce leśnej do oceny stanu zdrowotnego drzewostanu przyjmuje się 4 stopnie: drzewa zdrowe, osłabione, silnie osłabione, obumierające, lub wskaźnik ubytku aparatu asymilacyjnego w odstopniowaniu procentowym.

ŹRÓDŁO (AUTOR)
Instrukcja ochrony lasu, DGLP, Warszawa 2004