strategie obronne roślin przed roślinożercami

(Ekologia lasu, podstawowe pojęcia z zakresu ekologii), rośliny mogą się bronić przed presją ze strony roślinożerców dwoma sposobami:
1) chemicznie - poprzez wytwarzanie trujących lub niejadalnych substancji chemicznych,
2) poprzez wykształcanie obronnych przystosowań strukturalnych.
W świecie roślin występuje niezwykłe bogactwo różnorodnych „broni chemicznych” stosowanych do obrony przed zgryzaniem przez roślinożerców, a także przed atakami pasożytów. Metabolity wtórne spełniające funkcje obronne u roślin mogą być toksyczne lub ich obecność może tylko pogarszać jakość rośliny jako potencjalnego pokarmu, na przykład poprzez zmniejszanie przyswajalności białek roślinnych w przewodzie pokarmowym zwierzęcia. Struktury obronne u roślin bywają bardzo różnorodne, począwszy od maleńkich włosków na powierzchni liści chroniących je przed owadami i innymi drobnymi bezkręgowcami, a skończywszy na wielkich kolcach skutecznie chroniących rośliny przed dużymi ssakami roślinożernymi. Pojawienie się obydwu mechanizmów obronnych (obrony chemicznej i strukturalnej) może być u roślin indukowane defoliacją.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Mackenzie A., Ball A.S., Virdee S.R. (2005): Ekologia. Krótkie wykłady. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa

Publikacje powiązane tematycznie

Falińska K. (2004): Ekologia roślin. PWN, Warszawa.
Faliński J.B. (2001): Przewodnik do długoterminowych badań ekologicznych. PWN. Warszawa.
Krebs Ch. J. (2011): Ekologia. Eksperymentalna analiza rozmieszczenia i liczebności. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Odum E. P. (1982): Podstawy ekologii. PWRiL, Warszawa.
Weiner J. (2003): Życie i ewolucja biosfery. Podręcznik Ekologii Ogólnej. PWN, Warszawa.