(Gleboznawstwo leśne), taki stan gleby, w którym elementarne ziarna glebowe (→ frakcje granulometryczne) są sklejone w agregaty, czyli zlepki strukturalne. Duży wpływ na wytworzenie struktury gleby ma wpływ jej uziarnienie, wynikające z rodzaju skały macierzystej, procesy glebotwórcze, warunki klimatyczne, a także próchnica glebowa. Ze względu na charakter, wymiary i kształty wyróżnia się następujące podstawowe typy struktury gleby: → struktury proste (nieagregatowe) rozdzielnoziarniste, → struktury proste (nieagregatowe) spójne (zwarte masywne), → struktury agregatowe sferoidalne gruzełkowe, → struktury agregatowe sferoidalne koprolitowe, → struktury agregatowe sferoidalne ziarniste, → struktury dyskoidalne płytkowe, → struktury dyskoidalne skorupkowe, → struktury foremnowielościenne (poliedryczne) bryłowe, → struktury foremnowielościenne (poliedryczne) ostrokrawędziste (angularne), → struktury foremnowielościenne (poliedryczne) zaokrąglone (subangularne), → struktury włókniste gąbczaste, → struktury włókniste właściwe, → struktury wrzecionowate pryzmatyczne, → struktury wrzecionowate słupowe. Ze względu na stabilność rozróżnia się struktury gleby trwałe i nietrwałe. Najkorzystniejsze warunki do rozwoju roślin zapewnia trwała → struktura gruzełkowa. W warunkach leśnych struktura gleby jest wytwarzana w sposób naturalny w wyniku wieloletnich procesów życiowych korzeni drzew głęboko penetrujących glebę i oddziaływujących na nią fizycznie, chemicznie i biologicznie, a po ich obumarciu powstająca z nich materia organiczna spełnia wielorakie funkcje, w tym - strukturotwórcze.
Klasyfikacja gleb leśnych Polski 2000. Praca zbiorowa. CILP.
Klasyfikacja gleb leśnych Polski 2000. Praca zbiorowa. CILP.
Systematyka gleb Polski. Wydanie 5. (red. Marcinek J., Komisarek J.). Marcinek J., Komisarek J., Bednarek R., Mocek A., Skiba S. Rocz. Glebozn., 62,3, 1-193.
Encyclopedia of Soil Science. 2002. Marcel Dekker Inc. New York, Basel.
Gleboznawstwo. 2006. Praca zbiorowa pod red. S. Zawadzkiego. PWRiL. Warszawa. wyd. IV.