(inżynieria leśna, gruntoznawstwo), jest charakterystyczna dla piasków i żwirów o ziarnach wykazujących znikome wzajemne przyciąganie; cechuje ją
porowatość gruntów w granicach 20 ÷ 50 %.
ŹRÓDŁO (AUTOR)
A. Szymański. 2007. Mechanika gruntów. Wydawnictwo SGGW. Warszawa.