(historia i tradycja leśna), Stefan Studniarski urodził się 16 IV 1868 r. w Szamotułach w Wielkopolsce, jako syn lekarza. W latach 1877-1986 uczęszczał do Gimnazjum im. Marii Magdaleny w Poznaniu. Po zdaniu matury zapisał się w 1886 r. na Wydział Medyczny Uniwersytetu Wrocławskiego. Po trzech latach przeniósł się do Berlina na dalsze studia, których jednak nie dokończył. W 1890 r. odbył jednoroczną praktykę leśną w Wielkopolsce w nadleśnictwie k. Witkowa, po czym rozpoczął studia leśne w Tharandcie. Ukończył je w 1893 r., ale stopień inżyniera leśnika uzyskał dwa lata później w Hochschule für Bodenkultur w Wiedniu. Po studiach podróżował - zwiedził lasy w Saksonii, Prusach i Meklemburgii. W latach 1894-1910 pracował jako nadleśniczy w Kutach i Suchodole we wschodniej Galicji. W 1905 r. złożył drugi egzamin państwowy w Ministerstwie Rolnictwa w Wiedniu. W latach 1910-1918 był inspektorem lasów w lwowskiej Dyrekcji Domen i Lasów Państwowych. W 1914 r. odbył uzupełniający kurs komercjalny, prowadzony przez Ministerstwo Rolnictwa dla wyższych urzędników leśno-administracyjnych. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości przeniósł się do Wielkopolski, gdzie brał udział w organizowaniu administracji lasów państwowych aż do uzyskania w kwietniu 1923 r. nominacji na profesora nadzwyczajnego administracji i rachunkowości leśnej na Wydziale Rolniczo-Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego. Wykłady zlecone z tego tematu prowadził już od 1921 r. W roku akademickim 1931/32 pełnił funkcję dziekana, a w 1937 r. został mianowany profesorem zwyczajnym. W tym samym roku przeszedł na własną prośbę na emeryturę. W 1929 r. na zaproszenie rządu brał udział w sądzie arbitrażowym do spraw rozliczeń między Wolnym Miastem Gdańskiem a Polską. W tym roku również - na podstawie opracowanej ekspertyzy - razem z G. Huffelem, profesorem Akademii Leśnej w Nancy (Francja), występował w sporze dotyczącym zakwestionowanej przez stronę niemiecką wyceny wartości majątku Krotoszyn (13 tys. ha), który został przejęty na rzecz skarbu państwa. W 1930 r. uczestniczył w konferencji zwołanej przez właścicieli lasów prywatnych w sprawie nowelizacji ustawy o ochronie lasów. Profesor Studniarski był twórcą podstaw polskiej ekonomiki gospodarstwa leśnego i polityki leśnej. Prowadził gruntowne badania nad strukturą gospodarstwa leśnego i wartością dochodową lasu oraz nad wpływem ustroju agrarnego i stosunków politycznych na ustawodawstwo leśne. W wywodach opierał się na założeniach gospodarki kapitalistycznej, oceniał ją jednak krytycznie w wielu jej przejawach. Z bogatego dorobku naukowego, obejmującego ok. 25 ważniejszych publikacji, ogłoszonych głównie w „Sylwanie", podstawowe znaczenie mają prace nad strukturą gospodarstwa leśnego oraz teorią ekonomicznej oceny produkcji leśnej. Należą do nich przede wszystkim: "Stosunek kapitalizmu do gospodarstwa leśnego" (Sylwan 1919), "Badania nad strukturą gospodarstwa leśnego" (Sylwan 1924, 1925), "Teoria Roberta Liefmanna i jej wpływ na niektóre zagadnienia z dziedziny gospodarstwa leśnego" (Sylwan 1926, 1927), "O wartości dochodowej lasu" (Lwów 1928), "Leśnictwo w pierwszym 10-leciu Polski Odrodzonej" (w: Bilans Polski Odrodzonej, Poznań 1929), "Wpływ ustroju agrarnego i stosunków politycznych na ustawodawstwo leśne średniowieczne i nowożytne aż do rewolucji francuskiej („Las Polski" 1930), Widmo przyszłego kryzysu leśnego („Przegląd Ekonomiczny" 1932), O rentowności gospodarstwa leśnego (Sylwan 1933), "W sprawie opodatkowania gospodarstwa leśnego" (Sylwan 1934). W 1936 r. ukazał się I tom cennego podręcznika profesora Studniarskiego "Podstawy i zadania polityki leśnej". Rękopis II tomu zaginął w czasie wojny. Na początku okupacji, w listopadzie 1939 r., Profesor został wysiedlony przez Niemców z Poznania do Generalnego Gubernatorstwa. Zamieszkał w Grzegorzewiczach, w pow. opatowskim, gdzie zmarł nagle 24 III 1942 r. i został pochowany na miejscowym cmentarzu.
Józef Broda - Stefan Studniarski (1868-1942). W: Dzieje akademickich studiów leśnych w Poznaniu 1919-2009. Wyd. Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, 2009.