style swobodne w sztuce ogrodowej

(Arborystyka, pielęgnowanie drzew), style swobodne w sztuce ogrodowej są w dużym stopniu związane z naturą, nawet w jej jak najbardziej nieskażonej postaci. Zakładają duży udział elementów naturalnych z oddaniem ich niezmienionego w naturze układu. Koncepcje swobodnych układów założeń parkowych nie pojawiły się w sztuce europejskiej dopiero w różnorakich postaciach XVIII- i XIX-wiecznych stylowych parków, były raczej kontynuacją wcześniejszych koncepcji. Park naturalistyczny, chociaż sztucznie zaprojektowany, zawsze oddawał charakter naturalnych drzewostanów i podkreślał jedność kompozycyjną założenia oraz otaczającego go krajobrazu. W ramach stylu swobodnego wyróżnia się parki angielsko-chińskie, arkadyjskie, romantyczne, naturalistyczne.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Bogdanowski J. 1994. Style, kompozycja i rewaloryzacja w polskiej sztuce ogrodowej. Politechnika Krakowska, Kraków: ss. 24.

Publikacje powiązane tematycznie

Bogdanowski J., Łuczyńska-Bruzda M., Novák Z. 1973. Architektura krajobrazu. PWN, Kraków.
Böhm A. 1994. Architektura krajobrazu, jej początki i rozwój. Politechnika Krakowska, Kraków.
Łuczyńska-Bruzda M. 1996. Elementy naturalne środowiska. Politechnika Krakowska, Kraków: ss. 9–13.
Szewczyk G. 2012. Arborystyka. Wybrane zagadnienia pielęgnacji drzew. Wydawnictwo UR w Krakowie.