gatunek gryzonia z rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae). Wielkość ciała porównywalna z wielkością szczura. Ciało cylindryczne, ogon stosunkowo krótki, nie dłuższy niż ćwierć długości ciała, kończyny przednie silnie rozwinięte, pazury mocne, tępo zakończone, przystosowane do kopania. Długość ciała 18-23 cm, masa ciała 170-375 g. Dorosłe samce nieco większe niż dorosłe samice. Grzbiet żółtawo-szarobrunatny, z wyraźnymi białymi plamkami. Ogon jasno obrzeżony. Spód ciała szaro-rudy lub szaro-żółtawy. Oczy duże, źrenica żółtawa. Czaszka nie jest tak silnie wysklepiona jak u wiewiórki. Długość czaszki 3,9-4,5 cm. Zębów 22, wzór zębowy 1023/1013. Ząb przedtrzonowy żuchwy ma dwa korzenie tylne, u większości osobników zrosłe u nasady. Gatunek roślinożerny. W pokarmie zielone części roślin, bulwy, kłącza, nasiona, również owady i dżdżownice. Gatunek stepowy. W Polsce nieliczny. Kilka stanowisk na Wyżynie Lubelskiej i na Roztoczu. Zasiedla tereny otwarte, niezaorane - pastwiska, ugory, suche łąki. Żyje w koloniach (jedna lub wiele rodzin), kopie głębokie rozgałęzione nory. Aktywny w ciągu dnia z przerwą na sen zimowy. Hibernuje w norach (IX/X-III/IV). Rozród IV/V, 1 miot, 4-7 (średnio 5,5) młodych. Naturalne zagrożenia: sukcesja naturalna, wiosenne roztopy, intensywne opady wiosną, wiosenne przymrozki, drapieżnictwo. Naturalni wrogowie: koty, psy, łasice, ptaki drapieżne. W granicach zasięgu liczebność wykazuje trend spadkowy. Według IUCN gatunek bliski zagrożenia (NT). Umieszczony w polskiej czerwonej księdze zwierząt jako gatunek zagrożony wyginięciem (EN). W Polsce objęty ochroną gatunkową ścisłą, wymaga ochrony czynnej.
Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I, Skibińska E. (red.) 2014. Fauna Polski. Charakterystyka i wykaz gatunków. Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, Warszawa.
Kowalski K., Pucek Z. 1984. Rodzina: Wiewiórkowate - Sciuridae. W: Z. Pucek (red.), Klucz do oznaczania ssaków Polski: 151-165. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa.
Zagorodnyuk I., Glowacinski Z., Gondek A. 2008. Spermophilus suslicus. The IUCN Red List of Threatened Species 2008: e.T20492A9208074. https://dx.doi.org/10.2305/IUCN.UK.2008.RLTS.T20492A9208074.en
Wilson D. E., Reeder D-A M. (eds.) 2005. Mammal species of the World. A taxonomic and geographic reference. Johns Hopkins University Press, Baltimore. https://www.departments.bucknell.edu/biology/resources/msw3/
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt. Dz. U. z 2016 r. poz. 2183
Atlas ssaków Polski. Instytut Ochrony Przyrody PAN, Kraków https://www.iop.krakow.pl/ssaki/gatunki
Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I, Skibińska E. (red.) 2014. Fauna Polski. Charakterystyka i wykaz gatunków. Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, Warszawa.
Głowaciński Z. (red.) 2001. Polska czerwona księga zwierząt. Kręgowce. PWRiL, Warszawa.
Kowalski K., Pucek Z. 1984. Rodzina: Wiewiórkowate - Sciuridae. W: Z. Pucek (red.), Klucz do oznaczania ssaków Polski: 151-165. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa.
Męczyński S., Grądziel T., Próchnicki K., Styka R. 2010. Suseł perełkowany Spermophilus suslicus (Güldenstaedt, 1770). W: M. Makomaska-Juchiewicz M. (red.), Monitoring gatunków zwierząt. Przewodnik metodyczny. Część I: 273-296. GIOŚ, Warszawa.
Mitchell-Jones A. J., Amori G., Bogdanowicz W., Krystufek B., Reijnders P. J. H., Spitzenberger E., Stubbe M., Thissen J. B., Vohralik V., Zima J. (eds.) 1999. Atlas of European mammals. Academic Press, London.
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt. Dz. U. z 2016 r. poz. 2183
Wilson D. E., Reeder D-A M. (eds.) 2005. Mammal species of the World. A taxonomic and geographic reference. Johns Hopkins University Press, Baltimore. https://www.departments.bucknell.edu/biology/resources/msw3/
Zagorodnyuk I., Glowacinski Z., Gondek A. 2008. Spermophilus suslicus. The IUCN Red List of Threatened Species 2008: e.T20492A9208074. https://dx.doi.org/10.2305/IUCN.UK.2008.RLTS.T20492A9208074.en