Świętokrzyski Park Narodowy

Rok utworzenia 1950, powierzchnia 7626 ha. Położony w województwie świętokrzyskim. Siedziba dyrekcji znajduje się w Bodzentynie. Świętokrzyski Park Narodowy obejmuje: najwyższe pasmo Gór Świętokrzyskich - Łysogórskie, ze szczytami: Łysicą (612 m n.p.m.), Agatką (608 m n.p.m.) oraz Łysą Górą (595 m n.p.m.), część Pasma Klonowskiego, Doliny Wilkowskiej i Doliny Dębniańskiej, a także trzy eksklawy; Górę Chełmową, Las Serwis i Skarpę Zapusty. Najstarsze rezerwaty tworzono na tym terenie w latach 20. tych XX wieku. Największy z nich, Łysica, mający prawie 1200 ha powierzchni chroni stare buczyny, bory jodłowe, jaworzyny oraz fragmenty gołoborzy, utworzonych z ostrokrawędzistych głazów różnej wielkości, które są miejscem bytowania wielu rzadkich gatunków porostów. Lasy w Świętokrzyskim Parku Narodowym zajmują 95% powierzchni. Do florystycznych rzadkości należą: modrzew polski, pełnik europejski i paproć pióropusznik strusi. Spośród ponad 4200 zwierząt występujących w parku, prawie 200 podlega ochronie prawnej. Symbolem parku jest jeleń szlachetny.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Autor: dr inż. Wojciech Gil