(Ekologia lasu, podstawowe pojęcia z zakresu ekologii), [mit. rzym. Flora = bogini kwitnącej roślinności wiosennej], jedna z teorii przebiegu sukcesji ekologicznej, nazwana tak przez E.F. Eglera (1954). Zakłada uporządkowany liniowy układ zmian w biocenozie. Według niej sukcesja przebiega dzięki zależnościom biotycznym. Rośliny i zwierzęta stadiów pionierskich w taki sposób zmieniają środowisko, że staje się ono korzystne do zasiedlenia przez nowy zestaw gatunków, a te z kolei przygotowują korzystne warunki następnemu stadium. Dopełnieniem tej teorii jest hipoteza monoklimaksu. Nowe gatunki pojawiają się do momentu osiągnięcia przez biocenozę klimaksu. Według obu teorii sukcesja jest procesem uporządkowanym, przewidywalnym i kierunkowym. W każdym stadium sukcesji gatunki tak przekształcają środowisko, że dla nich samych staje się ono mniej odpowiednie, za to bardziej przychylne dla nowych gatunków. Taką teorię sukcesji nazywa się modelem ułatwiania. Zob. też: model hamowania, model tolerancji, model kolonizacji losowej.
Łabno G. (2006): Ekologia. Słownik encyklopedyczny. Wydawnictwo Europa, Wrocław.
Krebs Ch. J. (2011): Ekologia. Eksperymentalna analiza rozmieszczenia i liczebności. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.;
Mackenzie A., Ball A.S., Virdee S.R. (2005): Ekologia. Krótkie wykłady. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.;
Odum E. P. (1982): Podstawy ekologii. PWRiL, Warszawa.;
Weiner J. (2003): Życie i ewolucja biosfery. Podręcznik Ekologii Ogólnej. PWN, Warszawa.