szwajcarska osutka daglezji

(fitopatologia leśna), choroba powodowana przez Phaeocryptopus gaeumanii (T. Rohde) Petr. (Ascomycota, Ascomycetes, Pleosporales). Patogen poraża igły poprzez szparki oddechowe. Wiosną na dolnej stronie porażonych igieł pojawiają się czarne punkty - otocznie patogena. W ciągu lata na Igłach pojawiają się marmurkowate żółtozielone i brunatne plamy. W ciągu następnej zimy i wiosny otoczni jest więcej, a niektóre igły zamierają i przedwcześnie opadają. W trzecim roku czarnych otoczni jest tak dużo, że dolna strona igieł jest zupełnie czarna, W tym czasie opada reszta igieł porażonych przed trzema laty. Permanentne porażenia przez patogena powodują obniżenie przyrostów, a niekiedy śmierć drzew. Groźniejszy dla drzew w uprawach i młodnikach niż dla drzewostanów w starszym wieku. Chorobie sprzyja wysoka wilgotność i obfite deszcze na początku lata. Szczególnie podatne są formy glauca i caesia daglezji, bardziej odporna forma viridis. Ochrona: zabiegi pielęgnacyjne w odpowiednim terminie, ewentualnie opryski preparatami chemicznymi na szkółkach i uprawach.