teoria poliklimaksu
(Ekologia lasu, podstawowe zasady, prawa i teorie ekologiczne), [gr. polys = liczny + klimaks = schody, drabina], jedna z koncepcji osiągania przez biocenozę stadium klimaksu. Zakłada, że w danym rejonie geograficznym może być wiele różnych biocenoz klimaksowych. Odpowiadają one klimaksowi określonemu przez czynniki: edaficzne (wilgotność gleby, zawartość substancji mineralnych w glebie), topograficzne oraz biotyczne.
ŹRÓDŁO (AUTOR)Łabno G. (2006): Ekologia. Słownik encyklopedyczny. Wydawnictwo Europa, Wrocław.
Publikacje powiązane tematycznie
Krebs Ch. J. (2011): Ekologia. Eksperymentalna analiza rozmieszczenia i liczebności. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.;
Mackenzie A., Ball A.S., Virdee S.R. (2005): Ekologia. Krótkie wykłady. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.;
Odum E. P. (1982): Podstawy ekologii. PWRiL, Warszawa.;
Weiner J. (2003): Życie i ewolucja biosfery. Podręcznik Ekologii Ogólnej. PWN, Warszawa.
Powiązane hasła
teoria monoklimaksuZdjęcia
Rysunki
Tabele
Mapy
Filmy
Pliki
LASÓW PAŃSTWOWYCH W BEDONIU
Nowy Bedoń, ul. Sienkiewicza 19
95-020 Andrespol
Tel. (0-42) 677 25 00
Fax. (0-42) 677 25 02
encyklopedialesna@bedon.lasy.gov.pl
orwlp@bedon.lasy.gov.pl
Projekt i wykonanie: BERX Group