trzebież Hecka

(hodowla lasu, szczegółowa hodowla lasu), jedna z historycznych metod trzebieży tzw. trzebież „z wolnej ręki”. Realizowana głównie w lasach bukowych i jodłowych, pozbawionych pielęgnacji i reagujących wskutek tego bardzo żywo na zwiększenie przestrzeni życiowej. Opiera się na specyficznej, wprowadzonej przez autora klasyfikacji drzew: a) drzewa o prostej, długiej i gładkiej strzale (strzała wyborowej jakości, bezsęczna i dłuższa niż 10 m),b) drzewa średniej jakości o krótkiej (krótszej niż 10 m) strzale dobrej jakości,c) drzewa krzywe i sękated) dwójki (także bliźniaki)e) rozpieraczef) odroślag) drzewa słabePierwsze dwie klasy to drzewa gospodarczo wartościowe. Technika cięć w trzebieży wolnej polega na oswobadzaniu koron najlepszych drzew zależności od potrzeb aktualnej sytuacji drzewostanowej. Należy przy tym zważać na cechy morfologiczne drzew i ochronę pni przed pojawieniem się odrośli. Początek trzebieży uzależniony jest od ukształtowania (oczyszczenia) pnia i stosunków przyrostowych. U gatunków liściastych popieranie szybkiego przyrostu zaczyna się w wieku 40-70 lat, gdy pnie wykazują oczyszczenie z gałęzi do wysokości 10-15 m, a u iglastych jeszcze później. Wyznaczanie trzebieży wolnej miało być prowadzone latem i jesienią, a ścinka zimą. Heck proponował nawroty cięć najpierw co 3-6 lat, natomiast od 70-80 roku życia drzewostanu co 7-10 lat.