twardzioszek przydrożny

(uboczne użytkowanie lasu), Marasmius oreades (Bolt.: Fr.) Fr. - niewielki, niepozorny grzyb występujący na pastwiskach, łąkach, w ogrodach, na trawnikach, brzegach lasu, często w pobliżu ścieżek i dróg. Owocniki pokazują się od maja do listopada, w dużych skupiskach: w rzędach, pasach lub tzw. „czarcich kręgach”. Kapelusz o średnicy 2 - 5 jest prawie płaski, pomarańczowoochrowy do jasnobrązowego, w stanie suchym wyblakły, kremowy. Powierzchnia kapelusza jest gładka, brzeg u dojrzałych okazów szeroko prążkowany. Blaszki są białawe, dość grube, raczej rzadkie, przy trzonie zaokrąglone. Trzon jest pełny, jasny, cienki, smukły, długości 4 - 7 cm, twardy i łykowaty. Miąższ jest białawy, nie zmienia zabarwienia po przekrojeniu, o smaku łagodnym i aromatycznym, przyjemnym zapachu. Twardzioszerk przydrożny, znany pod licznymi nazwami, np. przydróżka, podróżniczek, panienka, tańcujka jest grzybem jadalnym i smacznym, dopuszczonym do obrotu, ale – z racji niezbyt reprezentacyjnego wyglądu – rzadko zbieranym. Nadaje się do duszenia, na zupę, farsz do pierogów i jako grzyb domieszkowy. Można go również suszyć. Jadalne są tylko kapelusze; łykowate trzony należy odrzucać.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Grzywacz A., Staniszewski P., 2003. Wiem, co zbieram w lesie. Oficyna Wydawnicza MULTICO. Warszawa.
Gumińska.B., Wojewoda W. 1988. Grzyby i ich oznaczanie. PWRiL.

Publikacje powiązane tematycznie

Dermek A., 1988. Grzyby znane i mniej znane. PWRiL, Warszawa.
Fluck M. Jaki to grzyb? Delta Warszawa 1995.
Grzywacz A., 1990. Grzyby leśne. PWRiL, Warszawa.
Læssøe T., Del Conte A.1997. Grzyby. Wielka Księga. Warszawa, Wydawnictwo Wiedza i Życie.
Staniszewski P. 2011: Użytkowanie grzybów leśnych – możliwości i zagrożenia. Biblioteczka Leśniczego. Zeszyt 321. Wyd. Świat, Warszawa.