wartości odżywcze owoców dziko rosnących

(uboczne użytkowanie lasu), dziko rosnące owoce są przede wszystkim cenione ze względu na ich pochodzenie ze środowisk uznawanych za stosunkowo mało skażone przez wpływy cywilizacyjne. Są one źródłem wielu cennych substancji odżywczych. Zawierają przeciętnie około 20% suchej masy, resztę stanowi woda. W świeżej masie od kilku do ok. 10% stanowią węglowodany (sacharydy), głównie glukoza (cukier gronowy) i fruktoza (cukier owocowy),  a ponadto błonnik (korzystnie wpływający na procesy trawienne); w niewielkim udziale występuje dwucukier sacharoza. Owoce zawierają mało tłuszczów - około 1% (wyjątek stanowi orzech laskowy zawierający do ok. 65% tłuszczów oraz owoc rokitnika  - do 9%). Związków azotowych, w tym białek jest w owocach tylko ok. 1% (orzech laskowy zawiera do 22% ). Zawartość kwasów organicznych (głównie cytrynowego, jabłkowego, winowego) wynosi w świeżej masie od 1 do kilku procent. Cenionym w dietetyce składnikiem są pektyny, których zawartość kształtuje się na poziomie ok. 1%. Owoce dziko rosnące są bogatym źródłem witamin, szczególnie witaminy C (kwasu L- askorbinowego), prowitaminy A ( w postaci beta-karotenu, barwnika z grupy karotenów). Występują też, jednak zazwyczaj w mniejszych ilościach, witaminy: K, E, PP oraz z grupy B (B1, B2, B6). Owoce są cenione również ze względu na dużą różnorodność soli mineralnych, zawierających makro- i mikroelementy (związki żelaza, magnezu, miedzi, fosforu, wapnia i w ilościach śladowych maganu, jodu, boru i in.). Wartość odzywcza owoców świeżych spada jeżeli są one przechowywane (magazynowane) w nieodpowiednich warunkach. Szczególnie nietrwałe są maliny i poziomki. 

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Autor: prof. dr hab. inż. Anna Barszcz

Źródło: Barszcz A. 2018. Surowce leśne. Materiały do wykładów. Wersja elektroniczna. ZULiD, UR, Kraków.

Publikacje powiązane tematycznie

Elmadfa I., Fritzsche D.1999.Wielkie tabele witamin i składników mineralnych. Wyd. Muza SA, Warszawa. Gawłowska A. 2018. Atlas owoców jadalnych. Wyd. Wademekum, Warszawa. Grochowski W. 1990. Uboczna produkcja leśna. PWN, Warszawa.