(botanika leśna, anatomia i morfologia roślin), komórki stanowiące u większości drzew i krzewów okrytozalążkowych główny składnik drewna, przystosowane do pełnienia funkcji mechanicznej. Są grubościenne , zaostrzone, mają wąskie światła, a w ścianach – nieliczne jamki typu lejkowatego, zwane jamkami szczelinowymi. Cechą charakterystyczną włókien drzewnych jest to, że są one znacznie dłuższe od komórek kambium, z których powstają. Zwiększenie ich długości następuje w następstwie wzrostu intruzywnego, jaki dokonuje się po zakończeniu podziałów podłużnych kambium.
Włókna drzewne mogą być komórkami martwymi już w bielu, jednak u drzew egzotycznych dość często są żywe przez długi
czas.
Włókna drzewne zwane są też libroforum.
ŹRÓDŁO (AUTOR)
Hejnowicz Z. 2002. Anatomia i histogeneza roślin naczyniowych. Organy wegetatywne. Wyd. Nauk. PWN, Warszawa.
Kokociński W. 2005. Anatomia drewna. Wydawnictwo-Drukarnia Prodruk, Poznań.