woskownica

(botanika leśna, drzewa i krzewy leśne), (Myrica) rodzaj z rodziny (Myricaceae) obejmujący około 35 gatunków strefy umiarkowanej lub subtropikalnej na półkuli północnej i południowej, z wyjątkiem Australii. W Polsce jeden gatunek. Woskownica europejska (Myrica gale L.) Krzew do 2,5 m wysokości. Pędy wyprostowane, cienkie, brunatnofioletowe, pokryte małymi, jasnymi gruczołkami żywicznymi, za młodu miękko owłosione. Pąki liściowe małe, jajowate, odstające od pędu, okryte ciemnobrązowymi i orzęsionymi na brzegach łuskami; kwiatowe większe od liściowych. Liście odwrotniejajowate lub odwrotnielancetowate, do 6 cm długości, z klinowatą nasadą. Blaszki nieco skórzaste, w górnej części odlegle i płytko piłkowane, z wierzchu ciemnozielone, pod spodem jaśniejsze i przylegająco owłosione oraz pokryte gruczołkami żywicznymi. Roślina dwupienna. Kwiaty w krótkich kotkach, drobne, bezokwiatowe, rozwijają się wcześniej niż liście, zwykle w kwietniu-maju. Owoce (pestkowce) bardzo małe, pokryte nalotem woskowym i kropelkami żywicy. Zasięg obejmuje północno-zachodnią Europę i północną część Ameryki Północnej. W Polsce południowo-wschodnia granica zasięgu. Stanowiska rozmieszczone wzdłuż wybrzeży Bałtyku, od Uznamu po Mierzeję Wiślaną oraz rzadziej w głębi lądu. Bory i brzeziny bagienne, torfowiska wysokie i przejściowe oraz wrzosowiska. Gatunek pod ochroną.