(nauka o surowcu drzewnym),
naprężenie krytyczne, przy którym prostoliniowa postać równowagi ściskanego pręta staje się niestateczna. Określa ona
naprężenie, przy którym elementy konstrukcyjne tracą stateczność, co grozi zniszczeniem konstrukcji.
Wytrzymałość na wyboczenie ma istotne znaczenie w przypadku drewnianych konstrukcji inżynierskich i budowlanych.
ŹRÓDŁO (AUTOR)
Helińska-Raczkowska L. 1999. Leksykon nauki o drewnie. Wydawnictwo AR w Poznaniu
Krzysik F. 1974. Nauka o drewnie. PWRiL, Warszawa