żaba moczarowa

(zoologia leśna, płazy), (łac. Rana arvalis) gatunek z rodziny żabowatych (Ranidae), z grupy tzw. żab brunatnych. Mniejsza od żaby trawnej, delikatniejsza i bardziej smukła. Długość ciała 5-7(8) cm. Głowa nieduża, pysk ostro zakończony. Błona bębenkowa słabo widoczna, mniejsza od średnicy oka. Źrenice poziome. Kończyny tylne długie, w próbie piętowej pięta sięga do nozdrzy lub tylnej krawędzi oka. Wewnętrzny modzel podeszwowy duży, mocno wysklepiony, twardy, o ostrym brzegu. Palce kończyn krótkie, błona pławna nie sięga końca palców. Fałdy grzbietowe wydatne. Ubarwienie typowe dla żab brunatnych, mocno zróżnicowane, podobne jak u żaby trawnej, dlatego nie jest możliwe rozpoznawanie tych gatunków wyłącznie po ubarwieniu. Plama skroniowa wyraźnie zaznaczona, sięga od nosa przez oko do ucha. Na grzbiecie może występować plama kątowa. Spód ciała jednolity, jasny, biały, czasem z niewielkimi zaznaczeniami. W czasie godów samce jednolicie niebieskie. Aktywna od marca. Gody nieco późniejsze niż u żaby trawnej, w małych, niezbyt głębokich (do 50 cm) zbiornikach. Ampleksus dopiero w zbiornikach rozrodczych. Długość życia: do 11 lat. Gatunek sucholubny i eurytypowy - zasiedla różne środowiska: podmokłe łąki, obrzeża zalewanych pól, torfowiska, mokradła, zarośla, ogrody, lasy liściaste, mieszane, iglaste na terenach rolniczych. Aktywna w ciągu dnia. Zimuje na lądzie (sporadycznie w wodzie) w szczelinach, norach, wykrotach, pod korzeniami drzew, w stertach gałezi, pod opadłymi liścmi. Nie zagrzebuje sie w ziemi. Ściśle chroniona. Wymieniona w II załączniku Konwencji Berneńskiej i IV załączniku Dyrektywy siedliskowej. Według kategorii IUCN gatunek najmniejszej troski.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Klimaszewski K. 2013. Płazy i gady. MULTICO Oficyna Wydawnicza, Warszawa.
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt. Dz. U. z 2014 r. poz. 1348
Konwencja Berneńska - Konwencja o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk, sporządzona w Bernie dnia 19 września 1979 r. Dz. U. 1996 nr 58 poz. 263
Dyrektywa siedliskowa - Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory Dz. U. UE.L. z dnia 22 lipca 1992 r.
Czerwona księga gatunków zagrożonych (The IUCN Red List of Threatened Species)

Publikacje powiązane tematycznie

Berger L. 2000. Płazy i gady Polski. Klucz do oznaczania. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa-Poznań.
Juszczyk W. 1974. Płazy i gady krajowe. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa.
Blab J. i Vogel H. 1999. Płazy i gady Europy Środkowej. MULTICO Oficyna Wydawnicza, Warszawa.
Głowaciński Z. i Rafiński J. (red.) 2003. Atlas płazów i gadów Polski. Status - rozmieszczenie - ochrona. Instytut Ochrony Przyrody PAN, Warszawa-Kraków.
Aulak W. i Rowiński P. 2010. Tablice biologiczne kręgowców. Wydawnictwo SGGW, Warszawa.
Gierliński G., Grabowska J., Grabowski M., Jaskuła R. 2014. Ilustrowana encyklopedia płazów i gadów Polski. Dom Wydawniczy PWN Sp. z o.o., Warszawa.