(ergonomia
w leśnictwie), polepszenie możliwości komunikowania się z minikomputerem, poprzez:- przekazywanie informacji z programu do człowieka
w ten sposób aby:a) minimalizować konieczność używania pracochłonnych czynności, (np. operacje na klawiaturze, wpisywanie długich komend), b) nie wymuszać niepotrzebne ruchy robocze lub nieergonomicznej pozycji ciała (np. konieczność śledzenia na ekranie drobnego pisma wymuszająca zbliżanie się do ekranu monitora i zmianę pozycji ciała), c) nie stwarzać konieczność zapamiętywania dużej ilości informacji, (np. zapamiętywanie jaką komendę lub cykl komend trzeba wydać aby uruchomić element programu, albo która sekwencja klawiszy przełącza jakąś obcję programu, itp.),- taką wizualizację komunikatów wyświetlanych, aby na ekranie były jednoznaczne i czytelne, umożliwiające intuicyjne działanie operatora;- wyświetlanie na ekranie „podpowiedzi” operatorowi umożliwiających podjęcie właściwej i szybkiej decyzji (np. TAK, NIE, ZACHOWAJ, ZMIEŃ, OPUŚĆ, itp.),- przyjęcie jednakowego standardu dla całego środowiska programowego komputera powtarzających się komend (np. ustalenie skrótów funkcyjnych klawiszy F1, F2, F3, ...F12, lub kombinacji klawiszy - Ctrl, Shift, Alt, itp.).
ŹRÓDŁO (AUTOR)
Sowa J. M. 1995. Ergonomia i ochrona pracy w leśnictwie. Materiały do wykładów, KULiD, AR Kraków