(zoologia leśna,ptaki), grupa gatunków ptaków, których pisklęta wkrótce po wykluciu się są zdolne do opuszczenia gniazda. Wyróżnia się zagniazdowniki niewłaściwe (np. mewy, rybitwy), które w normalnych warunkach mogą przez dłuższy czas przebywać w gnieździe, a jedynie w razie niebezpieczeństwa uciekają i kryją się w pobliżu, by później powrócić na gniazdo, oraz zagniazdowniki właściwe, które opuszczają gniazdo w kilka godzin po wylęgu.
Busse P. (red.) 1990. Mały słownik zoologiczny. Ptaki. Wiedza Powszechna, Warszawa
Busse P. (red.) 1990. Mały słownik zoologiczny. Ptaki. Wiedza Powszechna, Warszawa