żarnowiec

(botanika leśna, drzewa i krzewy leśne), (Sarothamnus) rodzaj z rodziny strączkowych (Fabaceae) i podrodziny motylkowych (Papilionideae) obejmujący około 10 gatunków w zachodniej i południowo-zachodniej Europie oraz w północno-zachodniej Afryce. W Polsce jeden gatunek. Żarnowiec miotlasty [Cytisus scoparius (L.) Link]. Krzew do 2 m wysokości. Pędy wzniesione, cienkie, rózgowate, kanciaste lub żeberkowane, ciemnozielone, nagie albo owłosione. Liście 0,5-2 cm długości, w górnej części pędów zwykle pojedyncze i siedzące, niżej – 3-listkowe i ogonkowe. Blaszki odwrotnie jajowate do wąskoeliptycznych, całobrzegie, przylegająco owłosione lub nagie. Kwiaty po 1-2 w kątach liści, na pędach dwuletnich, rozwijają się w maju-czerwcu. Kielich nagi, korona żółta, szyjka słupka bardzo długa i owłosiona. Owoce (strąki) silnie spłaszczone, na szwach gęsto, biało, odstająco owłosione. Gatunek subatlantycki, występujący w zachodniej oraz środkowej Europie; od dawna uprawiany i dziczejący, co jest przyczyną trudności w dokładnym  określeniu granic jego zasięgu geograficznego, zwłaszcza granicy wschodniej, która pierwotnie mogła przebiegać w Polsce, w przybliżeniu wzdłuż linii Wisły. Rośnie przeważnie na glebach kwaśnych, w obszarach siedliskowych borów sosnowych, zwykle na porębach i nieużytkach oraz na brzegach lasów.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Władysław Danielewicz