(ergonomia
w leśnictwie), wykazała psychologiczna analiza wypadków przy pracy. Cechami związanymi z młodym wiekiem ludzi wykonujących pracę są podstawy polegające na przecenianiu własnych możliwości. Dlatego tak bardzo ważnym jest odpowiednie wprowadzanie młodych ludzi do pracy i wdrażanie do warunków produkcji. Równie szczególnej opieki wymagają pracownicy zbliżający się do 50 roku życia, bowiem starzenie organizmu powoduje nieodwracalne pogorszenie możliwości psychoruchowych i wydolnościowych. Analiza wypadków przy pracy
w leśnictwie
w funkcji wieku pracowników (Sowa, 1999). (patrz ryc.) wskazuje na powszechne zjawisko nowo podejmowania pracy
w leśnictwie przez osoby
w średnim wieku, które na skutek zmian strukturalnych
w kraju utraciły prace
w innych zawodach.
W tym między innymi należy upatrywać utrzymującego się, wysokiego zagrożenia wypadkowością przy pracach leśnych
w tej grupie wiekowej, gdyż robotnicy starsi, mniej wydolni fizjologicznie, trudniej uczący się i adaptujący
w nowych dla nich warunkach bardzo ciężkiej pracy fizycznej, są bardziej skłonni do popełniania błędów skutkujących wypadkami przy pracy. Stwarza to konieczność lepszego szkolenia robotników
w zakresie techniki ścinki drzew oraz skuteczniejszego nadzoru na wykonawstwem tych prac.

ŹRÓDŁO (AUTOR)
Sowa J. M. 1995. Ergonomia i ochrona pracy w leśnictwie. Materiały do wykładów, KULiD, AR Kraków.