żywicowanie modrzewia

(uboczne użytkowanie lasu), W odróżnieniu od żywicowania sosny zwyczajnej (zakładanie spał żywiczarskich), w przypadku modrzewia wykorzystuje się t. zw. kieszenie (pęcherze) żywiczne, zlokalizowanie w części odziomkowej pni drzew, w których gromadzi się żywica. Zabieg polega na wierceniu w pniu otworów, z których, po natrafieniu na kieszeń wydobywa się żywicę. Znane są dwie metody żywicowania modrzewia: styryjski (otwory są skierowane pod kątem do osi drzew, ku górze) oraz tyrolski (otwory, zlokalizowane w szyi korzeniowej drzew, skierowane są pod kątem 45 - 50 stopni do osi drzewa, ku dołowi). W Polsce stosowano zmodyfikowany sposób tyrolski. Zalecenia i wskazówki techniczne podano w załączniku instrukcji żywicowania sosny. W handlu dla żywicy modrzewiowej podaje się nazwę terpentyna wenecka.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Instrukcja żywicowania. 1987. Wyd. NZLP, Warszawa.

Publikacje powiązane tematycznie

Barszcz A. 2014. Surowce leśne. Materiały do wykładów. ZULiD, UR Kraków. Głowacki S. 1995. Wybrane materiały do ćwiczeń z ubocznego użytkowania lasu. Wyd. SGGW, Warszawa. Grochowski W. 1990.Uboczna produkcja leśna. PWN, Warszawa.