żywiec

(botanika leśna, rośliny zielne), Dentaria – rodzaj z rodziny Brassicaceae (krzyżowe, kapustowate) reprezentowany w Polsce przez 3 gatunki występujące w lasach, przeważnie bukowych. Żywiec cebulkowy (Dentaria  bulbifera L.) – bylina do 70 cm wysokości o cienkich, czołgających się kłączach z mięsistymi łuskami i skrętolegle ulistnioną łodygą. Dolne liście pierzaste, środkowe 3-listkowe, a górne o blaszce lancetowatej. W kątach liści występują bulwki, które oprócz kłączy służą do rozmnażania wegetatywnego. Kwiaty nieliczne, różowe, w naszych warunkach klimatycznych rzadko wytwarzające owoce. Roślina częsta w górach i na wyżynach, rzadsza na północy, nie występuje w centralnej Polsce. Gatunek charakterystyczny dla lasów bukowych ze związku Fagion sylvaticae i zespołu  żyznej  buczyny niżowej (Galio odorati-Fagetum). Żywiec gruczołowaty (Dentaria glandulosa Waldst. et Kit.) – bylina do 30 cm wysokości o łodydze z jednym nibyokółkiem 3 krótkoogonkowycyh, 3-listkowych liści znajdującym się pod kwiatostanem. Listki lancetowate, zaostrzone, nierówno piłkowane. U nasady środkowego listka występują 2 gruczołki. Kwiaty purpurowo fioletowe w 2-6-kwiatowych gronach. Gatunek częsty w Karpatach i na Podkarpaciu, występuje także na Śląsku oraz na  Lubelszczyźnie i w Górach Świętokrzyskich. Charakterystyczny dla lasów bukowych i zespołu żyznej buczyny karpackiej (Dentario glandulosae-Fagetum). Żywiec dziewięciolistny (Dentaria enneaphyllos L.) – bylina do 40 cm wysokości z nibyokółkiem, prawie siedzących, 3-liskowych liści. Kwiaty jasnożółte, zebrane w 5-12-kwiatowe grona. Najrzadszy gatunek żywca w Polsce, występuje głównie w Sudetach, na Śląsku i na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej oraz w Beskidzie  Żywieckim. Charakterystyczny dla zespołu żyznej buczyny sudeckiej (Dentario enneaphylli-Fagetum).

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Władysław Danielewicz